Self contained!!!

De winter is weer voorbij en het voorjaar is begonnen. Wat een ontzettend verschil maakt dat. Overdag is het weer korte broeken, T-shirt en factor 50 weer. Af en toe natuurlijk afgewisseld met een dagje regen, maar als hier de zon weer schijnt is het heerlijk warm. De houtkachel is ook alweer een maand niet aan geweest. We hebben nog genoeg hout om volgende winter mee door te komen. Door het mooie weer zijn we veel buiten, in de speeltuin, op het voetbalveld, in de tuin en in de natuurlijk. Heerlijk, wat geeft dat een vrijheid. Kortom het gaat ontzettend goed met ons.

Camper

Nou het is gelukt! Na ruim 8 maanden klussen is hij af…oké bijna af! MAAR hij is 2 weken geleden door de keuring heen gekomen en we zijn nu de trotse eigenaren van een self build self contained camper van! Sinds de laatste blog hebben we veel finishing touch werk gedaan. We hebben kussentjes en gordijnen genaaid, we hebben de achterklep bekleed, alle waterleidingen aangesloten en de lekken verholpen. We hebben zonneschermen voor de voorramen gemaakt, de zonnecellen op het dak bevestigd en alle elektra aangesloten. De upholstery heeft nog een mooie hoes voor onze reserve wiel gemaakt en het enige wat nu nog moet is sterkere gasveren in de achterklep. Door de zwaarte van het achterwiel, die op de buitenkant van de achterdeur bevestigd zit, kan de klep niet meer zelfstandig open blijven. De gasveren zijn besteld en in Nederland afgeleverd dus die neem ik mee wanneer ik na mijn vakantie in oktober weer naar NZ ga.
Het proces om de auto te laten keuren ging niet helemaal over rozen. Allereerst moesten we lid worden van de New Zealand Motor Caravan Association, maar als buitenlander mag je helaas niet zomaar lid worden. Dus moesten we ook lid worden van een overseas organisatie die zijn erkennen. Nou gelukkig was de ANWB goed genoeg, dus ook maar een lidmaatschap bij de ANWB afgesloten. Toen kwamen we er achter dat sinds februari 2018 people carriers niet meer self contained verklaard kunnen worden. Het regelement rondom het portable toilet was niet helder genoeg wat betreft de ruimte die minimaal nodig is om er op te kunnen zitten, dus hadden ze besloten dat bepaalde auto’s niet meer gekeurd kunnen worden tot dat er een nieuw regelement is. Dit nieuwe regelement verwachten ze over 2 jaar af te hebben. Er was een lijst met auto’s opgesteld die niet meer gekeurd kunnen worden. Onze auto stond er niet direct op, maar wel vergelijkbare types. En er stond duidelijk onder aan de lijst dat de lijst niet compleet was. Maar vol zelf vertrouwen, omdat we echt de ruimte hebben om het toilet heerlijk te gebruiken wanneer de nood hoog is hebben we de camper toch laten keuren. Thijs is naar Taupo gereden waar een wat oudere man onze bus ging keuren. Hij had zelden zo’n mooie zelf bouw gezien. Hij gaf toe dat hij erg sceptisch was toen we mailden dat we een Toyota Hiace voor 5 personen wilden laten certificeren. Hij vroeg aan Thijs of zijn vrouw interieur designer was. En gezien dit geen beschermde titel is heeft Thijs volmondig JA gezegd. De man heeft de hele auto nagelopen. Hij is zelfs onder de camper gaan liggen om de grootte van de tanken na te meten. Maar met vlag en wimpel kwam hij door de test. Dus we kunnen nu eindelijk met onze camper New Zealand verkennen!

Pureora Forest

Afgelopen weekend zijn we er dan voor het eerst mee naar een DOC camping geweest. Dit zijn campings waar meestal helemaal geen voorzieningen zijn. We gingen niet al te ver van Taumarunui vandaag omdat we pas zaterdag ochtend weg konden gaan. Op een uur rijden en de laatste 13 km over gravel road lag Piropiro campside in Pureora Forest. Door dit 760km2 bos ligt de Timber trail. Hier was vroeg een tramlijn die het hout uit het bos naar de houtzagerij molens bracht. Later is een deel van het spoor in wegen veranderd omdat ook trucks door het bos konden rijden. Gezien de `miles` al lang niet meer in gebruik zijn hebben ze over de oude wegen en tramlijn een 84km lange trail aangelegd die het meest door mountainbikers wordt gebruik. De campside lig ergens in het midden van de trail. We hebben daar heerlijk weer gehad en beide dagen een stuk van de trail gelopen. Op zaterdag zijn we naar een 141 meter lange hang brug over een cliff gelopen. Deze hing 50 meter boven de grond.
Op zondag zijn we de andere kant opgelopen en hebben we een super mooie plek gezien waar we nog eens willen gaan wild kamperen. Zaterdagavond hebben we met de jongens een kampvuur gemaakt. Dit vonden ze echt machtig mooi. We waren helaas de marshmallows vergeten, maar vandaag heb ik ze gekocht en ze liggen al klaar voor ons volgende kampeeravontuur.
De camper is echt fantastisch. Zo lekker om alles gewoon bij je te hebben en uit de voeten te kunnen. Het slapen met z´n vijven in de camper is wel even wennen. Iedereen heeft zijn eigen plekje/bedje. Linde was er maar een keer uitgevallen, David heeft de neiging als hij zich wilt omdraaien om eerst recht op te komen zitten (en dat is lastig aangezien er maar 40cm ruimte is) en Lukas die tandenknarst.

 
Piropiro campside

  
Wandeling dag 1 naar Bridge

   
Wandeling dag 2 

 
Old Mile

Lukas

Lukas geniet met volle teugen van school. Hij heeft vriendjes en vriendinnetjes op school en op after school care. Ze ondernemen ontzettend veel leuke dingen. Er was een disco night van zijn school met allemaal lichtjes. Lukas heeft mee gedaan met de mud run. Kinderen van alle basisscholen gingen over een modderig parcours het gevecht met elkaar aan. Hij zit in de Kapa Haka group van zijn school. Afgelopen vrijdagavond had hij een optreden hier in Taumarunui. En woensdag gaan ze met 45 kinderen naar Taupo om daar op te treden tijdens een festival.
2 weken geleden heeft hij de Cross Country, hardloopwedstrijd, gewonnen in zijn leeftijdsgroep van zijn school. Hij kreeg een certificaat en mocht meedoen en uitkomen voor zijn school tijdens de Inter School Cross Country. Hier werd hij 4de. Het rennen ging super goed, maar hij moest ook over een hek klimmen, dat was wat lastiger.
Afgelopen vrijdag zijn ze met een aantal klassen naar de sneeuw geweest. Thijs ging mee om te helpen als ouder.
Verder zit Lukas in een basketbal team van zijn school. Elke vrijdagmiddag na school spelen ze een wedstrijd tegen een andere school in de gymzaal. Hij vindt het ontzettend leuk en kan super goed dribbelen. Het schieten in de basket vindt hij nog een beetje moeilijk. We hebben voor de kinderen een basketbal gekocht zodat we in de speeltuin lekker kunnen oefenen. David kan echt niet wachten tot hij ook naar school mag…basketballen, hardlopen, kapa haka, mudrun…hij ziet het wel zitten.
Ondertussen is hij enorm goed aan het leren lezen, schrijven en rekenen. Hij heeft eind juni zijn eerste rapport gehad. Met alles was hij op niveau, maar met schrijven en rekenen liep hij zelfs voor. We zijn ontzettend trots op hem dat hij het zo goed doet. Zeker als je bedenkt dat hij tot een jaar geleden nauwelijks Engels sprak. Het is heel bijzonder om te merken dat hij het zo goed op pikt en mee kan komen in de klas. Volgens zijn juf is hij een “hoog vlieger”. Natuurlijk werd dit gevierd met een klein lego cadeautje.
Op zaterdag speelt hij nog steeds voetbal en sinds kort zit hij op zwemles. Hij krijgt alleen of met een ander kindje een half uur zwemles in het plaatselijke zwembad. Ze beginnen hier meteen met borstcrawl en leren pas later de schoolslag. Hij probeert het heel goed, maar vindt het nog wel moeilijk om onderwater uit te blazen en elke 3 slagen te ademen. Hij drinkt het hele zwembad leeg en moet dan ook na zijn zwemles ontzettend veel plassen, maar hij vindt het ontzetten leuk en gaat elke week vooruit.

 
Mud run

Lukas zijn vriendje Matariki

Lukas zijn school

  
Lukas in de Kapa Haka group

 
Zwemmen en voetbal

Als Lukas vakantie heeft moeten we een beetje creatief zijn. Vakantieopvang kennen ze hier niet. Vorige vakantie was Lukas met Kitty (vriendin van ons) en Louis the Fish gaan vissen in Lake Taupo. Ze hebben Rainbow Trout gevangen. Zo ontzettend lekker. Ook was hij met Kaitlynd fish and chips wezen eten en naar de bios geweest. Hij had de tijd van zijn leven. Ik heb met hem een wandeling over de vulkaan gemaakt en Thijs is met hem gaan zwemmen. Het was leuk om weer iets met hem alleen te doen.
Thijs was zo jaloers op Lukas dat hij was gaan vissen. Thijs is meteen die week met de kinderen naar Taupo gereden om daar een vliegvishengel te kopen. Nu kan hij hier in de rivier ook vissen op trout.

 
Sillica rapids

 
Vissen

David

David is nog steeds David. Super actief en bewegelijk. Ondanks dat kan hij ook heel goed zichzelf vermaken met boekjes lezen, tekenen en lego-en. Hij heeft ontzettend veel zin om binnenkort naar de echte grote school te gaan. Ik ben erg benieuwd. Het wordt een ontzettend grote verandering voor hem. Op pre school mag hij heerlijk spelen, rennen, knutselen wanneer en waar hij maar wilt, maar op school moet hij meteen aan de slag. Ze beginnen meteen vanaf dag 1 met lezen, schrijven en rekenen.
David is met pre school ook naar de sneeuw geweest. De oudste kinderen van een paar kinderdagverblijven mochten daar de hele dag gaan sleeën.
David geniet ook nog steeds van de voetbal, je ziet hem elke week vooruit gaan. Ook hij wil graag op zwemles, maar dat zie ik nog even niet zitten. Met school leren ze ook zwemmen. Ze starten als hij naar school gaat en eindigt volgend jaar maart, dus ik denk dat hij dan daarna door met zwemles gaat.

 
Lake Taupo en speeltuin

Linde

Linde is een verschrikkelijk eigenzinnig meisje. Ze doet alles op haar manier en weet precies waar de grens ligt. Deze zoekt zij dan ook met volle overgaven op. Echt ver gaat ze er zelden overheen. Ze geniet er van om naar pre school te gaan, met andere kinderen te spelen. Maar als het allemaal niet zo gaat zoals zij wilt, draait ze zich om en gaat in haar eentje verder. Ze wordt zelden boos en huilen doet ze ook niet veel. Ze vindt vooral dansen heerlijk. Als we de muziek aan hebben, en dat wilt zij vaak, dan danst ze er op los. Swingend, het liefst met haar ogen dicht, beweegt ze zich door de kamer. Ze trekt zich van niemand wat aan en is totaal in haar eigen wereld. Ze lijkt dan intens gelukkig. Vorige week had ik bij de second hands shop een dunne stoffen broek gekocht. Die had ik bij de was stapel gelegd om hem te wassen. Linde had hem gevonden en besloten dat ze die wel aan kon doen en heeft hem direct bestempeld tot dansbroek. Hoe ze er bij kwam we weten het niet, maar het liefst heeft ze hem de hele dag aan.
Linde is ook geobsedeerd met water. Handen wassen, schoonmaken, afwassen, wc borstelen…..zolang er maar water in het spel is vindt ze het heerlijk. Laatst had ze de stop in de wasbak van de badkamer gedaan en de kraan aan laten staan. Ze had haar handen gewassen en was aan tafel komen zitten om te lunchen. Pas na de lunch zagen wij het water onder de deur van de badkamer in de gang lopen. Een overloop gaatje in de wasbak kennen ze hier niet….
Linde is nagenoeg ook ‘s nachts zindelijk. De overige luiers worden nu door haar gebruikt om bij pop en haar beer aan te doen.

 
Linde als bedouin en Lake Taupo

Thijs

Thijs is helemaal blij was na bijna twee maanden wachten kwam zijn wapenvergunning binnen. Een geweer uitzoeken had hij natuurlijk al lang gedaan. Dus ging hij naar de plaatselijke outdoor shop om er een te bestellen. Alles er op en eraan natuurlijk. Nog een GPS systeem hier en nog een personal alarm systeem daar…ach het mag wat geld kosten.
Samen met iemand van de range had hij zijn geweer ingeschoten. Een week later was er meteen een schietwedstrijd op de range. Hij werd 4de van de 10 dus niet slecht. Hij is al een paar keer op pad geweest om te jagen, maar nog niet met veel thuis gekomen. Maar hij geniet er enorm van om lekker in zijn eentje door de natuur te lopen. Het gaat hem niet alleen om het doodschieten van dieren, maar om de hele beleving. Binnenkort wil hij een heel weekend gaan survivallen. Tentje mee, eten en drinken en een geweer.

Werk

Het is ontzettend druk. We hebben te weinig personeel en te veel patiënten. Onze praktijk manager is er nooit en heeft geen idee hoe ze de praktijk moet managen. Gelukkig is het team dat er werkt ontzettend goed en kunnen we het ook zonder haar. Voor ons houdt het in dat we overuren maken. Ik vind dat niet heel erg omdat ik maar drie dagen per week werk. Eerst kregen we de overuren terug in vrije tijd, maar gezien het aantal uren zo snel opliep hebben ze dat terug gedraaid. Ze kunnen ons niet missen, dus niet betalen ze ons extra. Thijs is hier niet blij mee. Geld hebben we genoeg, maar vrije tijd kun je nooit genoeg hebben…
Ik vind het werk wel leuk. Op woensdagochtend ga ik tegenwoordig naar de high school om daar scholieren te zien. En op woensdagmiddag ga ik naar het verpleeghuis. Eens per maand ga ik op vrijdagochtend naar een school waar kinderen vanaf basisschool leeftijd tot middelbare school leeftijd zitten. Dit is een school waar ze in het Moari onderwijs krijgen. Het is 15 minuten buiten Taumarunui en het rijden daarheen alleen al is ontzettend leuk. Taumarunui ligt meestal ’s ochtends in de mist en dan rij ik het dorp uit en dan is daar opeens een strak heldere blauwe lucht. Als ik dan even later over een brug rij zie ik de rivier met op de achtergrond de mountain.

Luizen

Aan het eind van term 2 zagen we dat Lukas steeds meer aan het krabben was in zijn haar. En ja hoor…luizen. Nou gebruiken ze hier zo ontzettend veel gif in Nieuw Zeeland dat de luizenshampoo niet meer werkzaam is. Dus kammen, kammen en nog eens kammen. Als kinderen hier luizen hebben mogen ze niet naar school. Gelukkig was Lukas zijn vakantie net begonnen en hadden Linde en David geen luizen. Ik kreeg natuurlijk ook spontaan jeuk en heb mezelf ook om de dag gekamd, maar gelukkig geen luis gevonden. Na 1,5 week waren we weer luizen vrij.

Eigen gemaakte…

De laatste tijd ben ik steeds meer aan het experimenteren met zelf verschillende kruidenmixen te maken. We hebben hier een winkeltje waar ze allemaal verschillende soorten kruiden verkopen. Eigenlijk is het ontzettend simpel om shoarmakruiden, Mexicaanse kruiden en nasikruiden te maken.

Moestuin

We hebben een nieuw hek aan de straat kant. Thijs en ik hebben hier voor een stuk van het gras weggehaald zodat we daar een moestuin kunnen gaan maken. De eerste groente zit er al weer in en de gezaaide zaadjes komen nu langzamerhand een voor een op. Ben benieuwd of dit een vruchtbaar stukje grond is.

Vader- en trouwdag

In Nieuw Zeeland vieren ze Vaderdag in september. Thijs wilde die dag gaan jagen, dus besloten de kinderen en ik Thijs te verrassen met een heus Vaderdagdiner. We hadden met z’n alle allemaal lekkere dingen gemaakt en het huis helemaal opgeruimd, de tafel mooi gedekt en mooie kleren aangedaan. We deden net of we in een restaurant waren. We hadden zelfs een zacht “restaurant” achtgrond muziekje er bij aangedaan en natuurlijk kaarsen. Het was heel gezellig en lekker.
De volgende dag kreeg ik een whats app met de felicitaties voor onze 7de trouwdag……oeps dat waren Thijs en ik glad vergeten. Gelukkig hadden we wel een speciaal diner op onze trouwdag.

Nieuwe Nederlandse vrienden

Vorige week hebben we nieuwe mensen leren kennen. Roy en Karin zijn ruim een maand geleden uit Nederland vertrokken om in NZ te gaan wonen en werken. Ze hebben meteen een camper gekocht om mee rond te reizen en om in te wonen totdat ze weten waar ze precies willen gaan wonen. Samen met hun twee dochters kwamen ze bij ons op bezoek. Het klikte meteen tussen Emma en David en tussen Linde en Sofie. Ze hebben een paar dagen bij ons gelogeerd wat ontzettend gezellig en relaxt was. De kinderen vonden het super jammer toen ze weer weg gingen. Maar gezien ze niet al te ver van ons vandaag gaan wonen en werken zullen we nog zeker heel wat weekenden met hun op stap gaan.

Een oude Nederlandse vriendin

Tegenover ons huis op de heuvel woont Christien, een Nederlandse vrouw van in de 80. Zij is ruim 60 jaar geleden met haar man naar Nieuw Zeeland geëmigreerd. Eens in de twee weken gaan we bij haar op bezoek. De kinderen hebben een tijd van hun leven. Spelen en snoepjes eten… Ze doet mij aan mijn oma denken. Ze heeft het zelfde Brabantse accent. Het voelt altijd vertrouwd als we bij haar zijn.

Mount Ruapehu

Nadat ik voor iedereen een skibroek had gekocht zijn wij ook maar een middagje naar de mountain gegaan. Het was voor Linde de eerste keer dat ze sneeuw zag. Ze vonden het fantastisch. Lekker met de slee naar beneden roetsjen. Skiën gaan we dit jaar nog niet met de kinderen doen. Misschien volgend jaar. Dan is David wat ouder en kan hij samen met Lukas in een skiklasje. Ik wil nog wel met Thijs dit jaar een of twee keer gaan skiën. Dan moeten we de kinderen extra naar pre school en after school brengen en hebben we de hele dag.

Great lake trail

Natuurlijk wandelen we ook nog veel. Samen met de kinderen heb ik met Robin en Kitty een stuk van de Great lake trail gewandeld. Thijs was aan het schieten op de range. Het is zo ongelofelijk mooi weer af en toe en dat maakt deze wandeling nog mooier. Het is zo fijn om lekker met de kinderen een stuk te wandelen. Ze worden er steeds beter in en zelfs Linde kan een wandeling van 2-3 uur goed volhouden en ze is pas 2.

Nou dat was het wel weer even voor vandaag. Het is atlijd wel een heel werk om weer een blog te schrijven, maar ook wel een leuke manier om iedereen op de hoogte te kunnen houden. Ik ben ook erg benieuwd hoe het met jullie in Nederland gaat. Ik vind het altijd ontzettend leuk als ik mailtjes, kaartjes, whatsappjes en telefoontjes van jullie krijg. Dus deel vooral ook jullie verhalen met ons!
Tot de volgende keer. Ik ben van plan dan iets nieuws uit te proberen om jullie op een andere manier mee te laten genieten van ons avontuur….wordt vervolgd!