Een nieuw stekkie

Heerlijk voor de houtkachel zit ik in een fauteuil, beentje omhoog en laptop op mijn schoot deze nieuwe blog te typen. Thijs is pompoentaart aan het maken en de kinderen zitten aan tafel te kleuren. Heel huiselijk zo op deze zondag.
Het is al weer een paar maanden geleden dat ik mijn laatste blog heb geschreven en er zijn weer heel wat dingen gebeurt en veranderd. We zijn verhuisd, het begint winter te worden en we zijn veel aan het werk, maar hier later meer over. Inmiddels zijn we al weer 8 maanden in Nieuw Zeeland en het bevalt ons nog steeds erg goed. Het leven is erg relaxt en we kunnen min of meer doen wat we willen. We genieten enorm van het buiten leven hier. Lekker outdoor; wandelen, mountainbike, jagen en binnenkort skiën. De camper is ook nog steeds een ongoing project. Al met al zijn we blij dat we gekozen hebben om hier in ieder geval 2 jaar te blijven zodat we echt alle dingen kunnen doen die we graag willen. We missen jullie allemaal wel enorm en vinden het daarom ook ontzettend leuk om te horen hoe het met jullie gaat.

Lukas
Lukas doet het ontzettend goed op school. Een paar weken geleden kreeg hij een positive phone call. Dit betekend dat wij als ouders door het hoofd van de school worden gebeld om te zeggen dat hij het goed doet. Er is altijd een specifieke reden om een leerling in het zonnetje te zetten. Zijn reden was: Lukas is working really hard in all areas. He is becoming more confident to share his ideas with the class. Ze mogen dan langs het hoofd van de school gaan om een boek uit te zoeken. Ik dacht eerst dat het gewoon een kwestie was van wachten tot het jouw beurt is, maar dat blijkt niet zo te zijn. Je moet het echt verdienen, dus je komt niet automatisch aan de beurt. Wij waren natuurlijk super trots dus hebben voor hem een klein cadeautje gekocht, technisch lego.

Zijn Engels gaat echt super goed. Het is om jaloers op te zijn. Hij gaat nu 3 dagen per week naar after school care. Dat vindt hij ontzettend leuk. Hij speelt er met andere kinderen, maar hij vindt het ook heerlijk om lekker zelf te spelen. Ze hebben vee puzzels en lego.
Verder wordt er heel veel aandacht aan sport gegeven op school. Het leuke hier is dat ze allemaal verschillende sporten voor een paar maanden doen en dan afsluiten met een inter school tournament. Ze hadden een paar weken geleden en soccer tournament en zijn team had het heel goed gedaan. Over een paar weken starten ze met basketbal. Vanuit school organiseren ze dan voor een paar weken basketbaltraining na schooltijd. Lukas wil hier heel graag aan mee doen.
Afgelopen vrijdagavond was er een movie night op school. Whanau (familie/vrienden) waren ook welkom. Dus wij zaten met z’n vijfjes tussen alle andere ouders en kinderen naar Peter Rabbit te kijken.

David
David zijn arm is weer helemaal genezen. Een paar weken geleden is het gips er af gegaan. Hij vond het de eerste uren wel heel spannend. Zijn huid was helemaal uitgedroogd en schilferend. Om te vieren dat hij niet meer in het gips zat mocht hij kiezen wat we gingen eten: PIZZA! De volgende dag deed hij meteen alles weer met zijn arm. En we houden af en toe ons hart weer vast als hij rent springt en valt.
David heeft het ontzettend naar zijn zin op pre school. Hij heeft een groepje van 4-5 jongens met wie hij altijd speelt. Samen verzinnen ze elke dag weer een nieuw avontuur om te spelen en de juffies helpen hun erbij. Zo hebben ze vorige week allemaal hengels gemaakt om haaien te gaan vissen. Met allemaal stoelen, banken en dekens hadden ze een boot gemaakt.
Ook David zijn Engels gaat er vooruit. Hij spreekt nu Engels tegen mensen die geen Nederlands kunnen en maakt ook met de caissières in de supermarkt en mensen op straat een praatje. Af en toe merk je dat hij van sommige woorden eerder het Engels woord kan vinden. Dus dan gebruikt hij dat woord maar in plaats van het Nederlandse woord. Als David in zijn eentje aan het spelen is speelt hij vaak in het Engels. His car is really fast and his plane will fly really high.

David en Linde voor het raam als ze mij uitzwaaien bij pre school

Linde
Linde wordt groot. Ze wilt alles zelf doen; zelf aankleden, zelf haar schoenen aan doen, zelf haar jas dicht ritsen, zelf tanden poetsen, zelf lopen, zelf oversteken op straat, zelf de tafel dekken, zelf boekjes lezen, zelf douchen, zelf haar billen afvegen… Tientallen keren per dag horen wij: “nee, ik wil dat doen, nee ik wil dat zelf doen!”. Ze weet heel goed wat ze wilt en wat ze niet wilt. Ze is zo koppig als een ezel en haar op andere gedachten krijgen is soms een hele kluif. Maar ze ontwikkeld zich goed en is gelukkig heel vaak vrolijk.
Linde geniet er ook heel erg van om naar pre school te gaan. Ze gaan 3 hele dagen per week. Zij heeft er een vriendje met wie ze veel speel. Hij is Chinees en spreek ook nog niet zo goed Engels, maar ze begrijpen elkaar prima. Samen hebben ze de grootste lol. Linde houdt er ook ontzettend van om boekjes te lezen. Ze kent bijna alle boeken van pre school uit haar hoofd en de juffies zijn erg onder de indruk van haar. Ook gaan we nog steeds om de paar weken naar de bibliotheek om boeken te lenen.
Linde verstaat alles in het Engels en begint steeds meer te spreken. Ze weet ongelofelijk veel woorden in het Engels maar ze lijkt er nog niet veel zin in te hebben om hele zinnen te spreken. Wel merk je dat de kinderen onderling ook wat meer Engels beginnen te spreken.
Linde is aan het leren fietsen. Van de buren hebben wij een fiets met zijwieltjes te leen gekregen. Hij is nog wat aan de grote kant, maar omdat het zijwieltjes heeft komt ze er wel mee vooruit. Ze is heel trots op “haar” paarse fiets en haar roze helm.

Soccer
Sinds een paar weken zitten de kinderen op voetbal. Elke zaterdagochtend krijgt het “kleintje” (kinderen tussen de 3-7 jaar) voetbal training en sluiten ze af met een wedstrijdje tegen elkaar. Er zijn meestal tussen de 10 en 20 kindjes. Lukas, David en Linde dragen trots hun voetbal pakjes van Arsenal/Barcelona/Nederlands elftal. En natuurlijk horen daarbij ook voetbal schoenen. David is zo trots op zijn nieuwe voetbal schoenen dat hij ze na het voetballen meteen schoon wilt maken. Om de dag vraagt hij: “gaan we vandaag weer voetballen?”. David was de eerste voetbaltraining al meteen “player of the day”. Hij is zo enthousiast en actief. Hij kan de bal een goede trap in de goede richting geven. De spelregels vindt hij niet zo belangrijk. Hij weet in wel goal hij moet scoren en rent continu achter de bal aan. Maar uiteindelijk scoort hij wel altijd. Hij is ook niet bang om zich in een duel te mengen. Vallen en opstaan hoort er gewoon bij. Een paar schrammen meer op zijn benen en modder in zijn haar vindt hij geen probleem. Lukas is een totaal andere spelen. Hij heeft het spel door, begrijpt hoe het werkt. Hij ziet waar de kansen liggen en probeert daar gebruik van te maken. Hij heeft vaak te bal, maar heeft niet de neiging om met zijn alle op een kluitje te spelen. Hij probeert ook over te spelen of vrij te staan. Hij is heel snel en kan ook redelijk trappen. Hij vindt het ontzettend leuk, maar vindt het wel jammer dat hij nog geen player of the day is geworden.
Linde gaat ook altijd mee naar de voetbal in haar Barcelona kleren en voetbal schoenen. Ze speelt meestal gewoon met de bal en doet niet mee met de training, maar je hebt geen kind aan haar. Ze blijft op het veld en doet haar eigen ding.
Traditioneel wordt de voetbal met een sausage sizzle (een worstje op een witte boterham)afgesloten.
Een paar weken geleden heeft Thijs een trainerscursus gevolgd. Afgelopen weekend en komende weekend zal hij de trainingen geven, omdat de trainer op vakantie is. We burgeren lekker in hier in Taumarunui.

Gebroken waterleiding
Op een ochtend werden we wakker van een soort explosie. Later bleek dat de waterleiding voor ons huis in de weg was gesprongen. Het water was de hele ochtend afgesloten en gezien wij bij een verpleeghuis woonde (toen nog) kwam er een grote watervrachtwagen voor ons huis staan. Met flessen en emmers konden we water halen. Weer een nieuwe ervaring.

Mothers day lunch
Op de school van Lukas werden alle moeders uitgenodigd om met hun kinderen, een door kinderen bereiden, lunch te komen nuttige.

Hans en Ida
Hans en Ida hebben de laatste weken van hun vakantie rond gereisd in onze camper. Ze zijn er mee naar het noordelijkste plekje van Nieuw Zeeland gereden. Ze hebben op allemaal verschillende campings gestaan en enorm genoten van alles wat Nieuw Zeeland hun te bieden had. Na een vakantie van in totaal 6 weken zijn ze weer naar Nederland gevlogen. De kinderen hebben genoten van hun aanwezigheid, maar accepteerden het ook goed toen ze weer naar Nederland vertrokken. Hopelijk komen ze volgend jaar nog een keer!

Afscheid Annie en Bernard
Annie en dokter Bernard (♪♪♪) zijn na een verblijf van een jaar weer naar Nederland vertrokken. We kwamen heel regelmatig bij hen op bezoek en de kinderen waren dol op hun. We zullen ze erg missen, maar nu hebben we wel hun huis kunnen confisqueren.

4 River Road
Vier weken geleden zijn we verhuisd naar ons nieuwe huis op River Road. Het huis heeft wel wat nadelen: het treinspoor is maar 10 meter van ons huis. Maximaal 4x per dag komt er een trein voorbij, maar als hij voorbij komt is het niet het geluid dat het meeste opvalt maar dat het hele huis gaat trillen. Het glas in de deuren begint te rinkelen en de schilderijtjes trillen zo dat ze schuin gaan hangen. 6x per week komt er een passagierstrein voorbij, de rest zijn goederen treinen en die kunnen soms verdomde lang zijn… Verder is het een oud huis. Van binnen zit het redelijk in de verf, maar de buitenkant had 3 jaar geleden al wel een likje verft kunnen gebruiken. De meeste huizen zijn hier van hout en hebben enkel glas, dus echt warm is het niet. In de ochtend is de temperatuur binnen ongeveer gelijk aan de temperatuur buiten. Centrale verwarming kennen ze hier niet. En de heat pump zit in de woonkamer. We slapen allemaal onder 3 dekens. De kinderen lijken overigens nergens last van te hebben. Het liefst lopen ze op blote voeten door het huis. Het huis is ook ontzettend vochtig. ’s Ochtends, hoe koud ook, gaan alle ramen hier voor een paar uur open om het vocht een beetje naar buiten te krijgen. Maar ondanks dit alles zijn we heel blij met dit huis. Het is gek om te merken dat je zo snel went aan het feit dat dingen hier van een andere kwaliteit zijn. Het huis is een stuk groter dan ons vorige huis en een stuk huiselijker. Het heeft 3 redelijk grote slaapkamers. Lukas en David slapen op een kamer, wat ze tegenwoordig heel fijn vinden. David heeft de leeftijd dat hij bang is voor monsters als het donker is. Het huis heeft een grote zitkamer, eetkamer en keuken in een. Midden in die ruimte staat een houtkachel, die we volop gebruiken om het deze ruimtes warm te maken. Het heeft een fijne keuken met fijn keuken apparatuur (mede dankzij Annie, de vorige bewoonster). We voelen ons hier thuis. Bijna elke avond schuif ik een fauteuil voor de houtkachel, zet ik mijn potje thee erop en kan ik heerlijk zitten lezen of een serie kijken. Zo komen we de winter wel door.
We hebben een redelijk stuk grasveld voor ons huis. De Trust, waarvoor we werken en van wie het huis is, zijn al 3 weken bezig om de tuin aan de voorkant af te sluiten met een hekwerk, zodat de kinderen niet zomaar de straat over steken en aan de overkant in de rivier kunnen vallen.
We hebben vriendelijke nieuwe buren. Aan de ene kant woont een jongetje, Soul, van 7 jaar bij zijn grootouders. Hij heeft een grote trampoline en een schommel in zijn tuin. De kinderen zijn daar dus regelmatig te vinden. Ook heeft hij kwat waarmee hij over de straat crost. De jongens mogen dan bij hem achterop. Aan de andere kant woont een verzorgster uit het verpleeghuis, die vriendelijk al onze post komt brengen die nog steeds in het verpleeghuis aankomt.

Kakkerlakken
Ja, dat is ook zo iets. In Nederland associëren we kakkerlakken met een vies onhygiënisch huis. Hier zijn het gewoon insecten die in en rondom het huis leven. Je komt ze overal tegen en bijna dagelijks. In de schuur, in de keukenkastjes, op het plafond en ook in de auto. Ik kan er nog steeds niet zo aan wennen en moet bekennen dat ik gisteren toch weer even een gilletje gaf toen er opeens eentje over de wasmachine liep die ik op dat moment aan vullen was. Thijs vindt ze niet meer zo indrukwekkend en komt mij altijd te hulp met een glas en een papiertje en dan verdwijnen ze zo in de kachel. We gaan er maar van dat ze gecremeerd willen worden…

Winter
Het is bijna winter en de dagen zijn kort, maar de kortste dag is geweest! Echt koud is het nog niet. Af en toe daalt de temperatuur tot onder het nul punt, maar overdag is het meestal rond de 15 graden. David wil nog steeds in zijn korte broek naar pre school en Lukas draagt het liefst zijn sandalen. Toen ik hem een paar dagen geleden uit school kwam halen liep hij op het schoolplein op zijn blote voeten.

Als de zon schijnt is het nog steeds warm en zonnebrand is dan geen overbodige luxe. Maar vooral ’s avonds voelt het wel als winter. Rond half 6 is het donker. Thijs heeft liters erwtensoep gemaakt en boerenkoolstamppot met spekjes staan bijna wekelijks op de kaart. Ook in de supermarkt kun je merken dat de zomer over is. Broeikassen kennen ze hier niet. Veel groentes en fruit die je in Nederland het hele jaar door kunt kopen zijn niet meer verkrijgbaar of ontzettend duur. Voor een komkommer betaal je nu 4 euro en voor de paprika’s uit Holland 2,40 euro per stuk. Dus we eten veel groente uit de vriezer, wintergroente en pompoenen. Ik moet zeggen dat we af en toe creatief moeten zijn om weer een lekker gezond gerecht op tafel te krijgen.

Het leuke is wel dat de skipisten over 2 weken open gaan. Het is 45 min rijden van ons huis dus we zullen daar waarschijnlijk de komende maanden regelmatig te vinden zijn. Hopelijk vinden de kinderen het ook leuk! Ik verwacht er in de volgende blog iets over te schrijven.

 
Omdat Taumarunui in een dal ligt hebben we 's ochtends en 's avonds dikke mist.

Wintermoestuin
We hebben helaas hier niet meer zo’n grote moestuin direct achter ons huis, maar des al niet te min heb ik ook bij ons nieuwe huis wat plantjes een paar weken geleden in de grond gestopt. Broccoli, boontjes, silver beet, peterselie, spinazie en aardbeitjes groeien gestaagd. Ook hebben we een kamertje waar onze jassen hangen en onze koffers staan waar ik zaadjes kan opkweken voordat ik ze in de tuin zet. Dus zodra het weer iets warmer wordt kunnen er nog meer dingen te tuin in, zodat we al vroeg in het voorjaar kunnen genieten van onze eigen oogst.

Matariki
Matariki is de Maori-naam van de Pleiades-sterrencluster en de naam van het seizoen van de eerste opkomst van deze sterren. Dit is het teken van begin van het nieuwe jaar. Om dit te vieren werd er een ontbijt op pre school georganiseerd. Iedereen was welkom. Dus zo zaten wij afgelopen vrijdagochtend om 7:30 aan een typisch English ontbijt.

Camper
De camper is nog steeds niet af. Als je het aan Thijs vraagt moet er nog ontzettend veel gebeuren. Ik ben wat optimistischer en zie het allemaal wel goed komen. De grootste dingen zijn af, maar er moet inderdaad nog wel het een en ander gebeuren. We zijn nu met het water bezig. De wasbak zit er in en de tanken hangen onder auto, maar alle leidingen moeten nog gelegd worden. Ook de waterpomp moet nog worden bevestigd. Het keukenkastje waar dit allemaal in zit kunnen we dan ook afmaken. Daarnaast moeten de solarcells op de dakdragers bevestigd worden. Wel hebben we al een frame laten maken waar ze in passen. Daarna moet de elektriciteit aangesloten worden vanaf de zonnepanelen naar de extra batterij en vanaf de batterij naar alle elektriciteitspunten. We moeten nog kussentjes en gordijnen naaien. Maar daarna is hij dan ook zo goed als af. Dus wat mij betreft geen stress en voor het voorjaar hebben wij een prachtige camper.

Wapenvergunning
Thijs heeft besloten dat hij een wapenvergunning wil. Hij heeft 2 lockers gekocht, een voor het wapen en een voor de kogels. Hij heeft de benodigde cursus gedaan. Hij heeft een paar weken geleden zelfs een diploma uitreiking gehad. Eigenlijk was het een manier om hem te strikken naar de jaarlijkse algemene ledenvergadering van New Zealand Deerstalkers Association Taumarunui Branch. En gezien wij met het gehele gezin lid zijn…. Het wordt gepromoot om je hele gezin te betrekken bij het jagen, voorlichten over het jagen en de steun van je gezin het hebben bij het uitzoeken van een wapen. Voor zijn wapenvergunning ben ik en nog iemand anders door de politie geïnterviewd om te kijken of Thijs in aanmerking kan komen voor een wapenvergunning, of hij mentaal wel stabiel was en of hij geen verleden met huiselijk geweld heeft. Als het goed is krijgt hij de vergunning binnen een maand nu. Thijs kijkt er naar uit om lekker een weekend te survivallen, kamperen in de wildernis en als het uitkomt een hert te schieten.

Uitvoering koor
Eind mei was er een uitvoering van mij koor. Vier dagen voor de uitvoering kregen wij de flyers om op te hangen waar we maar wilden. Ik verwachtte dus niet al te veel mensen gezien hier alles pas een paar dagen van te voren wordt aangekondigd. Maar mensen hebben hier geen overvolle agenda en leven heerlijk bij de dag, dus op zondag was er toch nog een redelijke opkomst in de plaatselijke women’s club.

Werk
Ik ben nu ruim 3 maanden aan het werk in de huisartsenpraktijk. Het is heel fijn om aan het werk te zijn. We hebben een leuk en gezellig team. Iedereen is erg behulpzaam, maar ook altijd in grapje en er wordt veel gelachen.
We beginnen tegenwoordig de dag met een “Huddle” en een Karakia. Wat inhoudt dat we met alle werknemers bij elkaar komen, een openings “gebed” zeggen en de dag en week doorspreken. Maar er is ook ruimte om even aandacht te hebben voor elkaar en hoe iedereen in zijn vel zit. We hebben allemaal op andere momenten pauzes, dus het is het enige moment dat we echt met zijn alle bij elkaar zijn.
Ik vind het werk nog steeds best lastig. Af en toe weet ik niet goed wat ik moet met een bepaalde patiënt aan moet of hoe de juiste zorg te regelen. Maar gelukkig zijn er altijd andere artsen (inclusief Thijs) in de buurt om mij te helpen.
Ik heb de afgelopen weken veel gewerkt, 4-5 dagen per week, en een hoop verschillende dingen tegen gekomen. Een vrouw die een maand na een heup operatie zo stik benauwd was dat ze niet meer dan twee woorden kon spreken zonder adem te halen. Ze was al behandeld voor een longontsteking. Zonder enig klinisch symptoom voor een trombose in het been, was dit toch wel wat ik verwachte. Ik verwachte dat ze vanuit haar been een trombus naar haar longen had geschoten. Ze bleek in beide benen enorme trombussen te hebben en daar mee was de diagnose longembolie voltooid. Maar al met al een stuk moeilijker te diagnosticeren dan in Nederland om dat je geen ziekenhuis in de buurt hebt met de benodigde middelen.
Vorige week heb ik een jonge vrouw gezien, in de dertig, die vanuit een andere praktijk kwam. Zwaar psychisch belast. Ze was therapie ontrouw en probeerde nu bij mij extra slaappillen/kalmeringsmiddelen te krijgen. Ik heb haar dit deels geweigerd en weer terug naar Mental Health verwezen. Een dag later was zo dood. Eerst ging het gerucht dat ze zelfmoord had gepleegd, maar uit de autopsie kwam dat ze waarschijnlijk is overleden aan een hartinfarct. Dit grijpt je toch ook wel aan. Ondanks dat ik het niet had kunnen voorkomen, grijpt het je toch wel aan.
En afgelopen week had ik een man die zoveel vocht aan het vasthouden was dat ik hem direct naar de EHBO heb gestuurd. Na een nacht was hij al 4 liter aan vocht kwijt…
Doordat ik nu zoveel aan het werk ben, bouw ik een hoop extra vakantie op. Waar ik hopelijk in de zomer heerlijk van kan gaan genieten.

Mount Hikurangi
Ondanks dat het weer het niet altijd toe laat proberen we nog regelmatig een wandeling te maken. We hebben geprobeerd om de top van Mount Hikurangi, de hoogste berg bij ons in de buurt, te beklimmen, maar gezien we meteen al vanaf het begin het verkeerde pad hadden lukte het ons niet tot de top te komen. Ondanks dat we niet de top hadden bereikt, was het wel een mooie wandeling. En binnenkort proberen we het gewoon nog een keer…

National Trout Centre
De kinderen mochten kiezen wat we gingen doen deze dag. Ze wilden naar een dierentuin. Nou is dat makkelijker gezegd dan gedaan hier in Nieuw Zeeland. Gezien het aantal dierentuinen hier op een hand te tellen zijn. Maar om toch een beetje aan hun wensen te voldoen besloten we een mooie wandeling langs een rivier te maken en dan naar het National Trout Centre te gaan. De forel wordt hier niet meer gekweekt, maar ze komen wel speciaal van uit het meer via de rivier naar het Trout Centre toe om te paren. De kinderen (en Thijs) vonden het heel leuk om de verschillende vissen te zien en om de vissen eten te geven. Ze hebben genoten van deze alternatieve dierentuin en ik van de mooie wandeling erheen!

Eigen gemaakte…
Gezien je af en toe gewoon ontzettend veel trek hebt in iets wat je al maanden niet hebt gehad, maar hier niet kan kopen, moet je het zelf maken. Dus zo stond ik op een zondag ochtend opeens in de keuken kokosmakronen te maken. Nooit geweten dat het zo makkelijk is om dit te maken en lekker!
Verder vonden we een slow cooker in ons nieuwe huis die regelmatig gebruikt wordt voor heerlijke stoofgerechten. Vandaag staat hij aan met een geit-(die Thijs zelf geschoten heeft)stoofpotje.
En Thijs en Linde zijn nu samen een pompoentaart aan het maken. Ben erg benieuwd.

Huis in Nederland
Na een eindeloze mail wisseling en een overspannen casemanager (oké dat is onze interpretatie; ze was wegens ziekte niet meer in staat ons dossier af te handelen)heeft Ymere uiteindelijk besloten dat alles gewoon zo door mag gaan als eerder was afgesproken. Dit betekend dat wij ons huis aan de studenten kunnen blijven verhuren tot november 2019, wat super fijn voor ons maar ook voor de huidige bewoners is. Het is een fijn idee dat we een huis hebben om naar terug te keren en dat we er in de tussentijd weinig omkijken naar hebben. Weer een zorg minder!

Nou volgens mij zijn jullie nu wel weer redelijk op de hoogte van ons wel een wee. Bedankt voor het lezen en tot de volgende keer

Ons nieuwe adres: 4 River Road, 3920 Taumarunui, New Zealand