De "gewone" dingen

Het is alweer een tijdje geleden dat ik de laatste blog heb geschreven. Er zijn veel positieve reacties van jullie op mijn blogs en dat maakt het ontzettend leuk om ze te schrijven! Dank voor jullie leuke reactie en ook voor de mailtjes die ik krijg met verhalen over jullie.

Wij hebben weer aardig wat dingen beleeft, maar ook de dagelijkse dingen van het leven maken we hier mee. En om jullie een beetje een compleet beeld van ons leven hier te geven zal ik die ook opschrijven.

Linde en haar “potty”
In een charity shop heb ik een potje voor Linde gekocht. Een beetje vroeg, maar ik kwam hem tegen en dacht: “dat komt nog wel een keer van pas”. Nou niets te vroeg. Linde wilde hem meteen in gebruik nemen en besloot ook direct dat een “nappy “ een overbodige luxe was. En als dat kind wat in haar hoofd heeft…. Dus Linde wil geen luiers meer aan en gaat voortaan op het potje. Af en toe een ongelukje, maar het gaat eigenlijk ontzettend goed. Wij juichen het alleen maar toe wat luiers zijn hier nog een stukje prijziger dan in NL. Ze is er zelf ook heel tevreden over en komt het resultaat graag aan iedereen laten zien. En dan staat ze opeens weer naast je met haar pot gevuld met plas of poep. Dit juichen we iets minder toe.

Lego
We hebben nauwelijks speelgoed uit NL meegenomen, alleen de lego. En de jongens, maar ook Linde, vinden het fantastisch om dit weer helemaal op de bouwen, in elkaar te zetten en mee te spelen. Ook hebben ze wat nieuw lego gekregen. Lukas is er echt uren zoet mee. Hij heeft Lego creator. Dit is een pakket waar je 3 verschillende dingen van kunt bouwen. Hij heeft de tweede creatie helemaal zelf in elkaar gezet. 155 stappen! Hij was er een paar dagen zoet mee. Wellicht dat de Sint nog iets leuks voor hem in petto heeft!

Rivier
Taumarunui is een “stadje” waar twee rivieren samen komen. Een ideale plek dus voor Thijs om zijn viskunsten te beoefenen. Het dat is ook nog wel nodig, want tot nu toe heeft hij alleen nog maar bot gevangen. Maar een patiënt van hem vertelde dat op het stuk van de Whanganui River dat over zijn land liep een paar jaar geleden nationale wedstrijden trout fishing waren. Dus als hij een goede spot wilde hebben hij even moest bellen voor de codes om zijn land op te kunnen. Aan het einde van het consult gaf de patiënt zijn telefoonnummer. Nou misschien dat we dan toch binnenkort fresh trout kunnen eten.
Verder is de rivier natuurlijk een ideale plek om de kinderen te leren ketsen. Voor degene die niet weten wat het is. Ketsen wordt ook wel keilen, kiskassen, pleieren en scheren genoemd. Ook de Romeinen kende dit spel onder de naam jaculatio testarum. Als je nog steeds geen idee hebt waar ik het over heb…. Ketsen is een vorm van tijdverdrijf of sport waarbij men een plat klein steentje met grote vaart op het water gooit en probeert het steentje zo vaak mogelijk te laten 'stuiteren' op het water. (met dank aan wiki) David is er bijzonder goed in. Lukas heeft nog wat oefening nodig.

Links rijden
Gezien Nieuw Zeeland een lid is van het Gemenebest van Naties (het vroegere Britse Gemenebest) en Elizabeth II het staatshoofd is, rijden ze hier aan de linkerkant van de weg. Uit eerdere ervaringen wist ik dat dit even wennen zou zijn, dat mijn handrug van mijn re hand door het vele slaan tegen de deur een blauwe plek zou krijgen (koppeling zit niet rechts van je) en de ruitenwissers snel aan slijtage onderhevig zouden zijn (toch elke keer weer een verrassing als je je knipperlicht wil aan doen, maar de ruitenwissers gaan opeens bewegen!). MAAR ik moet zeggen dat een automaat mijn handrug goed doet. Op een enkele “noodrem” met mijn linker voet na zie ik nu vooral de voordelen van een automaat (tja soms mis je opeens de koppeling). Toch bijzonder dat je sommige gewoonte zo snel kunt veranderen en andere dingen je eigen kunt maken.

Fietsen
Afgelopen weekend zijn we bij een Nederlandse huisarts in Taupo op bezoek geweest. Hij, zijn vrouw en 3 kinderen wonen al 10 jaar in NZ. Zij zijn hierheen gekomen toen hun kinderen precies de zelfde leeftijd hebben als die van ons nu. Zij hadden nog een hoop kinderspullen staan die ze graag aan ons wilden geven/verkopen. Dus we hebben nu weer het grote Jip en Janneke boek (en nog 30 kinderboeken), een stokke kinderstoel, knutselspullen EN een fiets voor David/Lukas. David is er niet van af te slaan. In NZ ben je verplicht om een helm te dragen. Dus die hebben we meteen maar de volgende dag voor hem gekocht. We hebben van de Nederlandse huisarts ook nog een oude mountainbike over gekocht. Bij de plaatselijke fietsenmaker hebben we hem laten opknappen en meteen een tweede gekocht. Hij gaat voor Lukas op zoek naar een tweede hands fiets in zijn maat. Ja je blijft toch een Nederlander en zonder fiets voel je je gewoon niet helemaal compleet.
Er zijn hier prachtige tracks die je kunt fietsen. We hopen dat we af en toe de kinderen op een andere dag naar het kinderdagverblijf mogen brengen zodat Thijs en ik samen wat mooie tochten kunnen gaan fietsen!

Nieuwe rubriek: eigen gemaakte…
Ik denk dat ik deze rubriek er maar in hou. Vorige keer wat het het brood, deze keer muesli. Gezien ook de muesli niet echt lekker is, heb ik besloten deze ook zelf te maken. Ach ja je moet toch wat met al je tijd. Nou het bevalt me prima. Heerlijke zelfgemaakte muesli in een hand om draai. Het voordeel is dat je er precies in kunt stoppen wat je zelf lekker vindt. Ideaal.
Gisteren had ik weer iets nieuws gevonden. Ik was een pompoen aan het schoonmaken voor de soep en toen dacht ik….eens kijken of ik iets met de pitten kan. Nou waar google allemaal wel niet goed voor is. Dus ze liggen nu te drogen en ik ga ze vandaag bakken in de oven en dan moet het heel lekker zijn. Ik ben benieuwd. Ik laat jullie weten hoe het resultaat was. En wist je dat de pompoenpitten die je in de supermarkt kunt kopen meestal courgetten pitten zijn? Nou zo leer je nog eens wat.

Verjaardag David
David is afgelopen week 4 jaar geworden. Hij is op een leeftijd dat je dit niet ongemerkt voor bij kunt laten gaan. Dus hebben we dit gevierd. Op zijn verjaardag zelf natuurlijk met een gezellig ontbijt, cadeautjes, slingers en een film van Opa Bert en Oma Hanny. David mocht natuurlijk het avondeten uitkiezen: patat en pizza. Het werd patat. En in het weekend hadden we wat mensen uitgenodigd om met ons taart te komen eten en zelfgemaakte pizza’s. Het was heel gezellig en hij heeft zich echt jarig gevoeld. Wij genoten enorm van de gezelligheid.

Special persons day
Op pre school was het op David zijn verjaardag toevallig ook special persons day. Ouders en andere “vrienden” van de kinderen mochten op op pre school komen om te spelen en samen te lunchen. Ik had Annie uitgenodigd (vrouw van de andere NL huisarts) om te komen. David vond het super leuk om met haar bouwwerken te maken van magnetische stukjes. 

Nieuw huis?
Wij zijn nog steeds op “huizenjacht”. We hebben een huis bekeken in de buurt van Taumarunui. Het zou een mooi huis voor ons kunnen zijn. Maar eerst willen we wat zekerheid rondom een baan voor mij. Als we dat hebben dan is het makkelijker om ons vast te leggen in/rondom Taumarunui. Vandaag hebben we een gesprek met de CEO over een job offer voor mij. Dus volgende keer meer over onze huizenjacht en werk.

Nieuw project
Ons volgend project wordt een campervan/caravan/ uitvouwwagen. Thijs is er nog niet helemaal over uit wat hij wilt. We willen in ieder geval iets waar we met z’n alle in kunnen zitten (5 gordels), maar wat ook self contained is zodat je er overal in nieuw zeeland mee kan kamperen. Waarschijnlijk moeten we iets gaan ombouwen om er wel met z’n alle in te kunnen zitten, maar er ook in kunnen slapen. Hopelijk vinden we snel iets waarmee we aan de slag kunnen gaan.

Tongariro alpine crossing
Op 10 november heb ik samen met Bernard (NL huisarts) Jeremy, Kate (beide uit Colorado) en Noah (uit Israel) een 8 uur durende hike tussen twee bergen gedaan. De crossing is een hike over een vulkanische terrein die is ontstaan door uitbarstingen van Mount Tongariro en Mount Ngauruhoe. Tijdens de wandeling zie je stomende vents, prachtige lava stromen, kleine gletsjers en smaragdgroene kratermeren. Ontzetten bijzonder. Niets voor niets staat deze wandeling bekend als de spectaculairste wandeling op het Noordereiland.  

Het gaat ontzettend goed met ons. We genieten volop hier. We beginnen een heerlijk ritme te vinden. We genieten enorm van de vrijheid die we hier ervaren. Heerlijk om geen overvolle agenda te hebben en lekker met de dag te leven en van alles te kunnen genieten wat dit land ons te bieden heeft. Het weer speelt natuurlijk ook wel een grote rol. Het is hier nu al een week lang elke dag boven de 20 graden en het is pas voorjaar.

We missen Nederland nauwelijks, wel de mensen natuurlijk.